Χάρτης της Αμερικής στα Τούρκικα Καραμανλίδικα
Είναι μερικές φορές που ξεκινάς να γράψεις κάτι και δεν ξέρεις από που να αρχίσεις, υποθέτω ότι για μένα που δεν τυνχάνω "μάστορας των λέξεων" τα πράγματα πρέπει να είναι κάπως δυσκολότερα. Δυο φορές δυσκολότερα από τον average Γιουνανό joe, ίσως και περισσότερες...
Οι δικαιολογίες μου:
Υποψιάζομαι ένας λόγος έχει να κάνει με την 14χρονη απουσία μου από το ένδοξο Γιουνανιστάν. Άλλοι λόγοι είναι ότι είμαι παντρεμένος με μη Γιουνανή και η υιοθετημένη οικογένεια μου μιλά μισή ντουζίνα γλώσσες, το ίδιο και οι φίλοι μου, με εξαίρεση δυό τριών φίλων που μιλούν το γιουνανικό "λίνγκο" αλλά δεν είναι και Γιουνανοί απαραίτητα.
Ο τελευταίος λόγος που θα έπρεπε να 'ναι πρώτος αλλά εσκεμμένα τον άφησα τελευταίο λόγω κουτοπονηριάς, είναι ότι ήμουν σκατά μαθητής στο σχολείο που διάβαζα ότι γούσταρα...εκτός της διδακτέας ύλης... άντε να το προχωρήσω ακόμη λίγο να δούμε που θα με βγάλει.
Λοιπόν, έστησα αυτό το τσαντιρομπλόγκ της κακιάς ώρας να βγάλω τα 'σώψυχα μου, να γράψω την γνώμη μου, να την αλλάξω, να την ανταλλάξω, να την αναθεώρησω, να το ξανασκεφτώ, να το συζητήσω...
Και έρχεται το γιουνανικό πόπολο και με επεφυμεί, με διαολοστέλνει, με απειλεί, μου δείχνει τον "αντίχειρα ψηλά" και το "μεσαίο δάκτυλο" στην ίδια κατεύθυνση...no problem σύντροφοι μικρομαστοί..."τα πίνω όλα" που λέει και η Άννα Γούλα…
Στο κιζαρτμά:
Πριν καμία κατοσταριά χρόνια σε ένα Καραμανλίδικο χωριό, Χριστιανοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Χριστιανομουσουλμάνοι και άλλοι πολλοί στην συντριπτική τους πλειοψηφία αγράμματοι, ζούσαν όλοι μαζί μες’ στην καλή χαρά σε ένα από χωριά της Καπαδοκίας και ποιό συγκεκριμένα στο Γκιούλσεχιρ ή Αραμπυσούμ.
Οι μόνοι που την πάλευαν λίγο με τη γλώσσα ήταν κάτι παπάδες/μούφτηδες/ραβίνοι κάποιοι τοπικοί αξιωματούχοι, δάσκαλοι και φυσικά οι έμποροι.
Οι έμποροι που νταραβερίζονταν all over the place νόμιζαν ότι είχαν δει το μέλλον. Το μέλλον;... Aυτό το λίγο που έβλεπαν φαντάζε πολύ καλό για τις τσέπες και τις οικογένειες τους. Το μονό που τους τρόμαζε ελαφρώς, ήταν η έντονη κουβέντα που γινόταν σχεδόν παντού στο διάβα τους, καθώς και οι βίαιες εχθροπραξίες για τις εθνότητες/εθνικισμούς/πατρίδες και αλλά τέτοια κουραφέξαλα. Που να πάει ο νους τους ότι όλα αυτά θα ήταν η καταστροφή τους...no way Jose!
Ο Πάρης, γιός του Αβράμ ήταν γεννημένος μεγαλωμένος στο Γκιούλσεχιρ και είχε μάθει το εμπόριο από τον πατέρα του, η οικογένεια του δε, ήταν εβραϊκής καταγωγής που είχε εκχριστιανιστεί στον τελευταίο διωγμό που είχε εξαπολύσει ο τοπικός αγάς και τους είχε πάρει μπάλα.
Μη θέλοντας να αφήσει ο Αβράμ τον τόπο του "γύρισε τη φρυγανιά" και πορεύτηκε όπως και οι υπόλοιποι χριστιανός πλέον. Κατα διαστήματα όλο και κάποιο φιρμάνι θα σκάγε στη φόρα και μια θα ‘παιρνάν στο κυνήγι τον ένα τι μια τον άλλο για πολλούς και διάφορους λόγους, αυτό που μετρούσε για αυτούς πάνω από όλα ήταν να βρουν τρόπο να την παλέψουν μα μείνουν στον τόπο τους… αχ...ούτε ψύλλος στον κόρφο τους.
Ο Πάρης είχε γνωρίσει και παντρεύει την κόρη ενός έμπορα από την Τραπεζούντα την Ελισάβετ, που για χάρη του είχε παρατήσει τη σειρά και το σπίτι της καθώς και τη πολυαγαπημένη της θάλασσα για τα υψίπεδα της διόλου ευκαταφρόνητης σε φυσική ομορφιά, Καπαδοκίας.
Η γυναίκα του Πάρη, η Ελισάβετ του χάρισε 3 γιούς που ο Πάρης με τη σειρά του και τα λεφτά του, είχε βάλει στα καλύτερα σχολεία να πάρουν τη γραμματική μόρφωση που τους έπρεπε και αργότερα όταν ήταν έτοιμοι το πόστο του. Ο μεγαλύτερος γιος τους ο Κώστας μίλαγε άπταιστα τέσσερις γλώσσες Αγγλικά, Γαλλικά, Αρμένικα και Ελληνικά και κουτσοκαταλάβαινε κανά δυό ακόμη. (...πολλά τα λεφτά Πάρη!)
Τα τούρκικα τα μιλάγανε φαρσί όλη η οικογένεια. Αυτή ήταν η γλώσσα τους, το περίεργο της υπόθεσης ήταν το ότι τα έγραφαν με ελληνικούς χαρακτήρες σε σχέση με τους άλλους Καραμανλήδες τους μουσουλμάνους, που χρησιμοποιούσαν το αλφάβητο του κορανιού, τα αραβικά...η αλήθεια όμως είναι πως κάποιοι μουσουλμάνοι έκαναν ακριβώς το ίδιο γράφοντας επίσης τα τουρκικά με ελληνικούς χαρακτήρες…
No comments:
Post a Comment